SHSRP

AngelsDream · Wysłany: 2011-04-21, 12:50

wuwuna, z tym trudno się nie zgodzić.

W starym stadku był Orion - charakterowo paskudnik, chociaż ja go lubiłam, do człowieka nigdy nie był agresywny (zębami złapał raz, lekko, kiedy zaczepił się w klatce łapą i zawisł, Michał mu pomagał, szczur się niejako przytrzymał paszczą), ale do szczurów był nastawiony roszczeniowo. Zazdrosny o swoje spiżarnie, koszyk, cokolwiek. Machał ogonem, puszył się i prowokował bijatyki. Po tym samym samcu, co Orion, był Kukri. Ostoja spokoju, tumiwisizmu i kompletnego olewania, że dzieje się coś, co dziać się nie powinno. Ich ojciec zresztą był raczej statecznym, spokojnym samcem o umiarkowanym charakterze. Co zadecydowało o różnicach? Na pewno matki, socjal, ale też pozycja w stadzie. Orion aspirował bardzo wysoko, ale z wielu powodów na chęciach się kończyło, Kukriego to nie interesowało, on preferował spokój.

W innej konfiguracji, niehamowany mocno przez F-ki RT, Orion na pewno nie uniknąłby kastracji. Inna rzecz, że on był typem mocno ekstrawertycznym. Nie dusił w sobie, wywalał złość, radość, frustrację, jednocześnie jednak zawsze się kontrolował, bo krew się nie polała. Mogła? Zapewne mogła, ale jak Farai z Fadirem mu przydzwoniły, kończyło się rumakowanie.

I myślę, że stado ma ogromny wpływ na pojedyncze osobniki. Może nawet większy niż się na pozór wydaje.

Viss · Wysłany: 2011-04-21, 14:00

Nakasha · Wysłany: 2011-04-21, 14:43

Oj tak, gdy miałam w stadzie mocne alfy i bety - najpierw Siona z córką Izet, potem Geda, potem Lina alfa z Pocahontas betą i z Orisią i Ivą również wysoko w hierarchii, w innym stadzie Juuko i Kyu... to wszystkie inne szczury chodziły jak w zegareczku. Żaden nie podskakiwał. Wszystkie bójki były od razu rozdzielane przez alfę, a bety tłukły te awanturnicze osobniki. Przepychanki i gonitwy zdarzały się jedynie parę dni po łączeniu, dopóki nowe ogony nie uległy.

A w fazach przejściowych, gdy szczury walczyły o władzę, to piski i szamotaniny były codziennością...

Tak samo z kupkami: moje szczury robią do kuwet. Nie na półki.

Każdy nowy natychmiast się tego uczy.

Oli · Dołączyła: 16 Kwi 2008 Posty: 469 Skąd: Warszawa

zywym_trudniej · Hodowca Dołączył: 14 Kwi 2008 Posty: 297 Skąd: Toruń

Nie należy przeceniać dziedziczenia agresywnych zachowań ani też lekceważyć. Nie wiem jak się to ma jeśli chodzi o zdanie weterynarzy, ale mogę napisać z własnego doświadczenia. Problemy najczęściej pojawiają się po samcach dominujących, przechodzących burzę hormonów w okresie młodzieńczym, i problem może pojawić się zarówno po szczurach później wykastrowanych jak i tym którym przeszło, może ale nie musi. Przykładem jest mój Imre, w czasie dojrzewania był mocno hormonalny, zawsze na szczycie hierarchii, dominujący i nieustępliwy, nie mógł się dogadać ze stadem, w końcu udało się połączyć go ze Siergiejem jak mu trochę hormony opadły, dogadał się z nim i stworzył małe stadko, potem jeszcze z dwoma szczurami. Wydawało się że wszystko jest ok. W miocie C nie było problemów z zachowaniem. W miocie O Rat's Troop też nie, ale już mój miot K był mocno problematyczny. I nie wierzę że to przypadek.

Według mnie nie dyskwalifikuje szczura pojedyncze ugryzienia tak jak w przypadku Sauraca, ale dyskwalifikacją są dla mnie problemy trwające dłuższy okres czasu. Występujące u większej ilości samców w miocie. Nieprawidłowe jest to, że szczur nie potrafi prawidłowo ułożyć sobie relacji z drugim szczurem. I nie mówię tu o sytuacji kiedy łączymy ale jest trudno są piski, przepychanki, nawet pojedyncze dziaby. Gorzej gdy to nie ustaje przez dłuższy okres czasu i po prostu trzeba go oddzielać.

A człowiek jest człowiekiem, nie potrafi porozumiewać się ze szczurem jego językiem. Zazwyczaj przy stresowych sytuacjach szczur ostrzega. Jeśli przekroczymy granice to może ugryźć, to jest tylko zwierzę. Od samców dziaba zarobiłam dwa razy. I były to dwa skrajnie różne przypadki. Pierwsze ugryzienie to Calligo, próbowałam go rozdzielić kiedy podczas łączenia był się z innym samcem. Odwrócił się i mnie ugryzł, nawet chyba nie zauważył że ja to ja, był mocno zdenerwowany i zestresowany, miał prawo i była to moja wina. Nigdy później to mu się nie zdarzyło, był łagodnym samcem. A ja od tego czasu bardzo uważam na napuszone zdenerwowane samce i nie pcham już do nich łap jeżeli jest jakaś nieciekawa sytuacja w klatce. Wolę użyć spryskiwacza z wodą. Poczekać aż się uspokoją i dać rękę do powąchania albo w ostateczności użyć rękawicy.
Drugi raz ugryzł mnie albinos z laba i on ewidentnie miał problem, łączyłam go nawet siedział parę dni w klatce ze stadem, ale to był koszmar, izolował się nie dał do siebie podejść innym szczurom i w końcu wpadł w depresję, nie chciał jeść ani pić, musiałam go rozdzielić.

A jeśli chodzi o stado to ma ono ogromne znaczenie, Nie mam ostatnio problemów z samcami, żadnego nie musiałam kastrować, będzie już teraz pewnie około 25 samców które mieszkały bądź mieszkają w tej chwili z moim obecnym stadzie, którego początkiem był Oak, alfa idealny. Nie wierzę że cały czas trafiałam na samce aniołki, różnie się zachowywały ale stado nauczyło te szczury zasad. Każdy kolejny alfa uczy się przywódctwa od poprzedniego. Nietykalne są maluszki, satruszki (mające specjalne względy) i człowiek. Stado wychowuje mi zrównoważone samce. Jeśli szczur ma jakiś ewidentny problem to stado mi to pokazuje. I wtedy wiem że faktycznie szczur ma problem. Tyczy się to głównie szczurów starszych, już ukształtowanych które były dołączane do stada. Myślę że sprawa działa tak samo w drugą stronę, jeżeli stado ma złe nawyki, alfa jest brutalny to przekazuje to nieprawidłowe zachowania kolejnym samcom. Więc jeśli problemy z samcami występują często trzeba by się przyjrzeć stadu, czy przypadkiem to nie ono jest źródłem problemów.

Podsumowując, dla mnie pojedyncze ugryzienia w stresowych sytuacjach absolutnie nie dyskwalifikują szczura. Ale już problemy z hormonami, trwające dłuższy okres czasu, problemy ze stadem, w stosunku do człowieka również, tak. Zwłaszcza jeżeli się pojawia to u większej ilości szczurów w miocie. Nie zauważyłam natomiast żeby takie problemy pojawiały się po dominujących samicach. Wytka, siostra Wendelina (ojca miotu R Rat's Troop) miała bardzo silny charakter, potrafiła wszczynać bójki i rządziła w stadzie dość brutalnie a jednak miot J problemów nie miał. Nie wiem może tego rodzaju agresja na tle hormonalnym niesie się tylko po samcach i jest bezpośrednio związana z nadprodukcją testosteronu? Ale to tylko moje przypuszczenia i opinie.

Nakota · Wysłany: 2011-04-23, 15:20

Viss · Wysłany: 2011-04-23, 15:31

LOL, ale żadna z nas nie napisała ani tego

Oli · Dołączyła: 16 Kwi 2008 Posty: 469 Skąd: Warszawa

AngelsDream · Wysłany: 2011-04-23, 19:28

Nakota, przeoczyłaś jedno, co ja napisałam dość wyraźnie - nawiązywałam do pogryzień przez cudze szczury, nie przez własne, bo wydaje mi się, że to jednak jest duża różnica, czy zęby wyciąga moje wychuchane, ukochane maleństwo czy też takie samo maleństwo, ale jednak cudze.

Nakota · Wysłany: 2011-04-24, 01:33

AngelsDream, zauważyłam to, ale żywym wspomniała o ugryzieniach swoich szczurów, a ja nie zgadzam się z dwoma tezami, które napisały tutaj dziewczyny.

Viss, a jak mam rozumieć te zdania?

Cytat:

Ledwie szczur zacznie dojrzewać i mieć minimalnie inne zdanie, to juz jest ciachany, niewiele osób czeka az burza hormonalna przejdzie, żeby się upewnić, że to tylko czasowe zmiana.

oraz

Cytat:

jakiś natręt nie czyta jego zachowania tylko bezczelnie bierze go na łapy? to szczur ma prawo się bronic!

Flip miał minimalnie inne zdanie w kwestii jednego szczura, inne mu pasowały. Miałam nie myśleć o kastracji i czekać czy mu minie czy jednak uda mu się zagryźć Oblacika i przy okazji podziurawić moje ręce?

Przy obu ugryzieniach nie byłam natrętem, wręcz oberwałam za niewinność. Także nie zgodzę się, że większość ugryzień jest spowodowana przez człowieka.

Uważam, że zbyt uogólniacie. Każde ugryzienie powinno być rozpatrywane indywidualnie, bo każdy szczur to inny osobnik i reaguje inaczej na podobne bodźce.

AngelsDream · Wysłany: 2011-04-24, 02:01

Nakota, w mojej ocenie większość pogryzień przez cudze szczury wynika z błędu człowieka. Jeśli chodzi o własne zwierzęta, to już kwestia idąca dużo głębiej niż tylko zakłócenia komunikacyjne plus stres.

Oli · Dołączyła: 16 Kwi 2008 Posty: 469 Skąd: Warszawa

AngelsDream · Wysłany: 2012-03-30, 00:30

Z czystej ciekawości (i wbrew pozorom bez złośliwości) przygotowaliśmy z Michałem szczególną rozpiskę dla miotu L Happy Feet. Opieraliśmy się na informacjach podanych w wątkach przez właścicieli szczurów lub osoby znane i sprawdzone.

Trudno stwierdzić, czy taka ilość szczurów agresywnych to już niepokojąca liczba. Mnie ideowo ten miot nie przekonał nadal i chyba nie przekona nigdy. Jeśli przeoczyliśmy jakieś dane, to nie dlatego, że robiliśmy naszą rozpiskę na odwal się, po prostu do części danych nie mamy dostępu, nie o każdym szczurze właściciel pisze dokładnie. Czerwonym kolorem są opisane szczury, które wprost zostały określone jako agresywne lub problematyczne, kilka to przypadki wątpliwe, większość jest okej.

Jeśli ktoś uzna, że rozpiska ta jest krzywdząca lub złośliwa, robimy na złość komukolwiek, spieszę wyjaśnić, że to nie ludzie byli powodem jej stworzenia, a szczury i troska o hodowle szczurów w Polsce. I tylko to.

quagmire · Wysłany: 2012-03-30, 10:04

Rzeczywiście - tabela nie wskazuje na dziedziczność w podanych przypadkach.
Może hodowcy będą w stanie ją jeszcze zweryfikować pod kątem "pełności" informacji.

AngelsDream · Wysłany: 2012-03-30, 12:01

quagmire, w tym rzecz. Założenie na wyrost było takie, że o poważnych problemach z agresją, zwłaszcza u szczurów rodowodowych, pojawi się wpis na forum. Tym lub drugim. Takich wpisów, przynajmniej w temacie miotów, nie ma dużo. Miot G wprawdzie jest/był problematyczny, a kilka szczurów z tej linii to zwierzęta natarczywe, zaczepne lub strachliwe i częściowo nieprzewidywalne, ale skala nie wygląda źle. Trudno przewidzieć, czy problemy mogą wyjść w późniejszych miotach?